ਲਾਈਫਕਾਸਮ ਕੈਨਾਇਨ ਹਾਰਟਵਰਮ ਏਜੀ ਟੈਸਟ ਕਿੱਟ

ਬਾਲਗ ਦਿਲ ਦੇ ਕੀੜੇ ਕਈ ਇੰਚ ਲੰਬਾਈ ਵਿੱਚ ਵਧਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪਲਮਨਰੀ ਧਮਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਧਮਨੀਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦਿਲ ਦੇ ਕੀੜੇ ਸੋਜਸ਼ ਨੂੰ ਚਾਲੂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹੇਮੇਟੋਮਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਦਿਲ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਾਰ ਪੰਪ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਦਿਲ ਦੇ ਕੀੜੇ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਵਧਦੇ ਹਨ, ਧਮਨੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕਦੇ ਹਨ।
ਜਦੋਂ ਇਨਫੈਕਸ਼ਨ ਵਿਗੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ (18 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ ਦੇ ਕੁੱਤੇ ਵਿੱਚ 25 ਤੋਂ ਵੱਧ ਦਿਲ ਦੇ ਕੀੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ), ਤਾਂ ਦਿਲ ਦੇ ਕੀੜੇ ਸੱਜੇ ਐਟ੍ਰੀਅਮ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੂੰ ਰੋਕਦੇ ਹਨ।
ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਦੇ ਕੀੜਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 50 ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਐਟ੍ਰੀਅਮ ਅਤੇ ਵੈਂਟ੍ਰਿਕਲਾਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਦੇ ਸੱਜੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ 100 ਤੋਂ ਵੱਧ ਦਿਲ ਦੇ ਕੀੜਿਆਂ ਨਾਲ ਸੰਕਰਮਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕੁੱਤਾ ਦਿਲ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਘਾਤਕ ਵਰਤਾਰੇ ਨੂੰ "ਕੈਵਲ ਸਿੰਡਰੋਮ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਦੂਜੇ ਪਰਜੀਵੀਆਂ ਦੇ ਉਲਟ, ਦਿਲ ਦੇ ਕੀੜੇ ਛੋਟੇ ਕੀੜੇ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਈਕ੍ਰੋਫਾਈਲੇਰੀਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੱਛਰ ਵਿੱਚ ਮਾਈਕ੍ਰੋਫਾਈਲੇਰੀਆ ਇੱਕ ਕੁੱਤੇ ਵਿੱਚ ਉਦੋਂ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੱਛਰ ਕੁੱਤੇ ਦਾ ਖੂਨ ਚੂਸਦਾ ਹੈ। ਦਿਲ ਦੇ ਕੀੜੇ ਜੋ ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਵਿੱਚ 2 ਸਾਲ ਤੱਕ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੂਜੇ ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਗਰਭਵਤੀ ਕੁੱਤੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਰਜੀਵੀ ਇਸਦੇ ਭਰੂਣ ਨੂੰ ਸੰਕਰਮਿਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਦਿਲ ਦੇ ਕੀੜਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜਾਂਚ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਦਿਲ ਦੇ ਕੀੜੇ ਕਈ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ L1, L2, L3, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੱਛਰ ਰਾਹੀਂ ਸੰਚਾਰ ਪੜਾਅ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਜੋ ਬਾਲਗ ਦਿਲ ਦੇ ਕੀੜੇ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।